J.S. Sloane - 1947 vs. Devil’s Water (Barberstation)

[Tati1050]

Ze kwamen aan in dezelfde doos: de Sloane had ik besteld, Devil’s Water (een klein proefflesje) kreeg ik er gratis bij als cadeau. Beide inmiddels enkele weken in gebruik en dus tijd voor mijn ervaringen.

De Sloane adverteert zichzelf als een aftershave splash met een typische ‘1940’s barber’s shop smell’, en dat intrigeerde me wel. De geur bevat tonen van muskus en mandarijn, maar of dat de geur is van een barbierzaak uit vervlogen tijden is maar de vraag. Het is wel een prettige geur die niet zo lang blijft hangen, maar wel een verfrissend effect heeft.

Devil’s Water gelijkt erg op de Sloane: ongeveer dezelfde geur en behoorlijk zuinig in het gebruik. Met enkele druppels kom je al een heel eind. Opnieuw de ervaring ook dat de geur snel verdwijnt. DW zou ook als hairtonic bruikbaar zijn, maar dat heb ik niet geprobeerd. Het verfrissend gevoel na een scheerbeurt is in beide gevallen zeker prettig te noemen.

Opvallend is ook dat beide aftershaves een beetje met vertraging werken. Ik bedoel daarmee dat het frisse gevoel pas een tijdje na gebruik voelbaar is. De Sloane zorgt er wel voor dat je huid zijdezacht aanvoelt en dat gedurende enkele uren. Die aftershave bevat wellicht wat meer oliën. Dat is met het duivelswater zeker niet zo: zoals ik al aangaf vervliegt het effect nogal snel, wellicht omdat die meer alcohol in huis heeft.

Welk van beide ik verkies? Zonder twijfel de 1947 van Sloane. Devil’s Water blijft daar op enkele cruciale punten toch wat bij achterophinken. Als ik een quotering zou moeten geven, krijgt 1947 een zeven en een half. Devil’s Water moet het van mij dan stellen met een zesje. 
Koop ik een van beide nog in de toekomst? Wellicht niet. Er zijn voor dezelfde centen betere aftershaves te koop.