Jump to content

100 dagen met een open scheermes


onno

Recommended Posts

Geheel in Amerikaanse stijl waarin de president 100 dagen heeft om zijn beleid neer te zetten, heb ik mij 100 dagen gegund om te leren scheren met de straight razor. Begin februari heb ik het open mes opgepakt en scheer mij zo’n 5x per week hoofdzakelijk met het open mes. Dus begin juli zit ik op ongeveer 100 scheerbeurten. Tijd om mijn ervaringen met jullie te delen.

 

Vooraf

Behoorlijk wat weerstand tegen het open mes. In mijn oude beeld: een open mes hoort bij begin 20e eeuw en ik schrijf toch ook niet met een ganzenveer”. Het subforum “straight razor” vermeed ik niet, het kwam niet in me op er te kijken zo oninteressant. Daarom maar een post in “algemeen scheren”

En op de achtergrond speelde mee dat ik mij niet zo handig vind. Kan ik wel schadevrij scheren op deze manier en vooral: zal dat onderhoud van een mes me lukken.

 

Het heeft me wel geholpen voorafgaand een jaar met een krabber te scheren. Het basisprincipe van geen druk, kwaliteit scheerzepen, opschuimen, pre en after shaves: allemaal randvoorwaarden voor het open mes waar ik toch profijt van heb.

 

De aanvang

En dan toch “het bloed kruipt…..” De eerste halen over het gezicht herinner ik me levendig. Een verkrampte hand van de spanning; voorzichtig halen over de linkerwang, over de rechterwang en tussendoor het mes wegleggen en mijn hand losschudden. En daarna eigenwijs ook de hals maar gedaan. Het lijf stond onder spanning: verkrampte nek, schouders tot en met de tenen: zo spannend vond ik het. Was het glad? Nee natuurlijk niet. Brandde het? Ja natuurlijk. Het was bemoedigd om na de 1e SOTD met open mes te lezen: ”Onno, je moest alleen maar even de angst overwinnen” en “het wordt een reis met ups en downs”.

 

En zo was het: na 100 scheerbeurten merk ik dat de ontspannen houding belangrijk is voor een prettige scheerbeurt. De trein halen, ruzie met vrouwlief, een spannend acquisitiegesprek: allemaal redenen dat het verstandiger is om de krabber erbij te halen.

 

Ik denk dat ik in zo’n vier weken de basis wel heb gelegd. In het begin vooral gehannis hoe het mes vast te houden; hoe beweeg ik het mes in het spiegelbeeld van de spiegel; hoe zie ik überhaupt wat want de hand zit ertussen. Lastigste punt is de kin: hoe beweeg je het mes over de ronding.

Ergens postte ik mijn twijfels: kan het zo glad worden als met een blackbird? De respons nodigde me uit dit inderdaad te laten lukken. Het wordt gladder én de huid blijft rustiger!

 

Als linkspoot heb ik wel een voordeel. In mijn jeugd al vroeg geleerd om het vlees rechtshandig te snijden. Tweehandig scheren levert geen enkel probleem op.

 

De verwondingen

Deze zijn me erg meegevallen. De meest voorkomende plek van een snee was bij mijn linkeroor omdat ik de diepte niet goed kon inschatten en bij mijn kin. In één geval dacht ik: wat ben ik toch lekker aan het scheren en terstond sneed ik me in mijn kin. Van schrik wend ik mijn hoofd af en er een hap uit de kin was. Bloedstelper erop, waarvan ik later leerde dat je dat bij een grote snede vooral niet moet doen. Het gevolg is een zichtbare herinnering aan mijn leerproces met het open mes.

Eigenlijk herstellen al andere wondjes zich onzichtbaar. Het is alleen lastig om deze wondjes de volgende dag te mijden.

 

Ik merk wel dat mijn kwaliteitseisen voor zepen wel hoger ligt bij het open mes. Een iets mindere zeep leidt al snel tot een rauwer gevoel en meer bloedstipjes. Dit staat los van de scherpte van het mes. Favorieten met het open mes bij mij: Martin de Candre. Saponificio Varesino en Stirling.

 

Het arsenaal

100 dagen met open mes met de belofte vooraf dat ik dat met 1 mes zou doen. Sommige beloftes aan mezelf kan ik beter achterwege laten…. Naast twee 5/8” oefenslijpmessen heb ik nu in gebruik:

Molly 7/8” ½ hollow

Wacker allround 6/8” full hollow

Puma 1938 6/8” full hollow

Fuji 6/8” ½ hollow

Iwasaki No Stamp 13/16”

J.A. Henckels Friodur 6/8” stainless full hollow

 

c65cd543f6cecb83c027cbaae15633c1.jpg

 

Ik merk zeker verschillen tussen de messen maar kan nog moeilijk duiden waardoor dit komt. De scherpte van de snede op het mes is vooralsnog veel bepalender. Alleen de Fuji is een buitenbeentje: een korter mes; zwaarder en scheert onhoorbaar.

 

Wacker is mijn enige nieuwe mes. Meerdere malen heb ik mijn teleurstelling geuit dat het mes niet scherp genoeg wordt aangeleverd. Hier en op straight razor place wordt dat als een voldongen feit gezien. Zelf vind ik het niet kunnen. Een fiets koop je ook met harde banen; een auto moet je thuis niet nog even afstellen. Het is handwerk en daarmee kostbaar. Ralf Aust schijnt het wel gewoon te kunnen.

 

Er is nog ruimte voor 1 mes in mijn scheerkist. Twijfel om dit gat te vullen: wat te kiezen en het gevolg de onvermijdelijkheid van een tweede kistje (of een grotere).

Wat zou een mooie aanvulling zijn in deze collectie. Zelf denk ik dan aan een Koraat #14 met 7/8” blad of een near wedge.

 

Bij Tony heb ik een hele mooie Spaanse 8/8” in handen gehad. Ik schrok er eigenlijk van terug: te groot. Aan de andere zijde van het spectrum: ook een 5/8” kan me nog niet bekoren. Wellicht te maken met de kwaliteit van de DOVO’s. De wendbaarheid van een 5/8” bevalt me wel weer.

 

Het slijpen

Zoals gezegd: vooraf wel 1 van mijn grote bedenkingen om aan een open mes te beginnen. De keukenmessen scherpen en scherp houden vind ik al lastig en een gedoe. Het helpt dat er bereidwillige en ervaren slijpers op het forum zijn: in elk geval om op terug te kunnen vallen. Maar ook: ik ervaar ho de scherpte kan zijn maar kom daar bij lange na niet aan.

 

En toch is het credo: zelf willen doen. Een beetje vent is onafhankelijk hierin. Begonnen met de klassieke fout: de Coticule: te moeilijk. De bandbreedte tussen snelheid van slijpen en kleiner worden van steentjes in slurry is vooralsnog te lastig. Al snel heb ik een vermogen aan Naniwa Special Stones ingeslagen en oefenen maar. Nou hier kom ik mijn eigen ongeduld en frustratie wel tegen. Als resultaat gericht mannetje die goed de protocollen kan volgen loop ik hier wel tegen een muur. De Cruijffiaanse uitspraak: “Als je het weet dan zie je het” is wel leidend en frustrerend. Een reis in het onbekende met onbekende uitkomsten, onbekende ervaringen en nauwelijks feedback om terug op te vallen. Bij mij helpt die loep helpt me niet erg veel.

 

De slijpriem is eigenlijk wel een prettige manier om eens snel het mes bij te slijpen; zeker in het begin. Dat gaat veel gemakkelijker dan met de stenen, maar de snede houdt minder langer stand. Volgens mij is iets beweeglijk leer vergevingsgezinder dan steen.

 

Mijn gemakkelijke messen (Wacker, Puma, Molly) krijg ik nu wel scherp genoeg. De referentie, zoals de messen van onze ervaren slijpers terugkwamen, krijg ik niet voor elkaar. Juist die wonderlijke schijnbare tegenstelling van scherp en zacht is me (nog) niet gelukt en blijft een groot verlangen.

Lastig omdat het meerdere messen betreft: de ervaring is ook dat iedere slijper zo zijn eigen handtekening heeft.

 

Stroppen

Na een miskoop van een veel te dunne en goedkopen strop bij Kox overgegaan op de Paddlestrop. Dit bevalt mij goed bij het slijpen. Voor het stroppen bij het scheren heb ik via marktplaats een strop en slijpriem bemachtigd. Inmiddels de strop aan gort gesneden, maar de linnenkant doet het nog erg goed. Nog even en dan krijg ik voor mijn verjaardag een Noorse strop.

 

Wat bij mij gebeurt is dat het leren slijpen ook een positief effect heeft op het stroppen. Er ontstaat een zachtere soepeler beweging. Ook hier weer het mes , de steen het leer moet het werk doen ; ik niet.

 

Het ritueel is leuk en rustgevend

Mijn vrouw vraagt weleens: houdt dat nou ook eens een keer op. Ik vermoed dat de opmerking mede is ingegeven dat de badkamer tegenwoordig een stuk langer bezet wordt gehouden. Ja, zei ik: het stopt bij de dood.

 

Ik geniet nog iedere ochtend van het ritueel, waar ik even los ben van de zorgen en activiteiten van de dag en ook tot rust komt. Het is een dynamisch mediteren.

Het is een uitermate prettig ritueel geworden waar ik zelfs eerder voor opsta. Twee jaar geleden zou ik meewarig deze tekst hebben gelezen……….

Edited by Guest
  • I like it 1
Link to comment
Share on other sites

Fijn om je ervaringen te lezen Onno en daarbij de bevestiging dat ik niet de enige ben die nog hééél veel moet leren over het scheren met het en onderhouden van een open scheermes ;-)

Link to comment
Share on other sites

Prachtige tekst Onno, en een herkenbaar verhaal. Je hebt het mooie van de ontdekkingsreis mooi neergepend.

Voor wat betreft het kunnen zien in de spiegel: sinds kort ben ik over op de multifocaalbril en begint die ellende opnieuw. Alnaargelang welk deel van je hoofd je scheert kijk je door dat deel van het glas waar je alles, iets of niets ziet :lol:

Link to comment
Share on other sites

Mooi geschreven Onno.

 

...Ik geniet nog iedere ochtend van het ritueel, waar ik even los ben van de zorgen en activiteiten van de dag en ook tot rust komt. Het is een dynamisch mediteren...

Hier sluit ik me bij aan, of het nu met een open mes of met een krabber is.

Link to comment
Share on other sites

mooi verhaal Onno

ik ben nu 1 1/2 jaar bezig , tegenwoordig ook alleen nog open mes , maar nog steeds krijg ik het vooral rond de kin waar keiharde haren zitten nog niet zo glad als met de R41 :oops::oops:

 

ook dat leren slijpen moet tijd hebben

 

toch was ik blij dat ik na in de vakantie met een krabber te hebben geschoren thuis weer lekker met het mes kon spelen

 

ik zie het ook als een ochtend meditatie en een leuk begin van de dag :D

Link to comment
Share on other sites

Ik ben ook een beginneling en ik herken me in iedere zin. Ook raar : net als jij hou ik van kleinere messen waarschijnlijk door hun gemak van handteerbaarheid en wendbaarheid. Of dit zo zal blijven is is af te wachten. Het slijpen start ik in het verlof op 1 met mijn oefen messen waarmee ik me toch niet scheer tot ik het slijpen een beetje onder de knie heb en de gok waag om er me dan toch mee te scheren. Weliswaar enkel op synthetische stenen en dit met als reden dat deze allemaal gelijk zijn. Ik niet dat natuurstenen slecht zijn :

Zeker niet maar alleen moet je elke steen dor en door kennen en ik denk dat dit voor mij nog nog veel te vroeg is om daarmee te starten. Ook de bloedscenes zijn stelselmatig achterwege gebleven, de lidtekens ook.

Het scheren met open mes wordt ook hier ervaren als rustgevend en het moment van de dag dat je totaal voor jezelf hebt

Link to comment
Share on other sites

@Onno: leuk uitgebreid verslag! 8-)

 

maar nog steeds krijg ik het vooral rond de kin waar keiharde haren zitten nog niet zo glad als met de R41 :oops::oops:

 

Als je zeker weet dat je al in staat bent om geen druk te zetten tijdens het scheren gebruik dan eens een veel grotere hoek op je kin, gaat het er zo af maar alleen als je géén druk zet anders gaat er meer af dan haar alleen :lol:

Link to comment
Share on other sites

Mooi stukje, wat ik me nau afvraag waarom ben je eigenlijk begonnen met het open scheermes als je zoveel nadelen zag?

 

Dat is vragen aan Hillery waarom hij de Mount Everest beklom. Zijn antwoord: "because it is there"

Link to comment
Share on other sites

Helemaal herkenbaar.

Ik ben 1 1/2 jaar bezig maar wel iedere ochtend. Behalve op de camping met wintersport.

Ik ga uiteindelijk echt voor de grotere messen en heb alleen geconcentreerd op gecontroleerd scheren.

Heb de messen alleen scherp gehouden met spanriem rood en CrOx plankje. Dat gaat prima.

 

Ik heb nu een Thuringer en kan er nog niet veel mee.

 

maar dat komt allemaal nog.

Het is 's morgens een fantastisch badkamer moment.

 

Mooi verwoord door jou Onno

Link to comment
Share on other sites

Mooi stukje, wat ik me nau afvraag waarom ben je eigenlijk begonnen met het open scheermes als je zoveel nadelen zag?

 

Dat is vragen aan Hillery waarom hij de Mount Everest beklom. Zijn antwoord: "because it is there"

 

Ik vond zo een open scheermes altijd al fascinerend, maar het was er om praktische redenen nooit van gekomen.

Een bus scheerschuim en een cassette was al tijdrovend, en het gebeurde regelmatig dat ik me maar wekelijks scheerde met de machine.

Ik was me amper bewust dat er nog mensen waren die een krabber gebruiken.

 

En nu heb ik tijd, en een midlivecrisis,..

 

En scheren is goedkoper dan auto's kopen :)

Link to comment
Share on other sites

Als ik nu eens kon bevriend raken met die kerel die auto's verzameld in de gym en hem kon bekeren tot het scheerdom ..... Man man die rijd iedere dag van de week in een andere Ferrari, niet dat ik hem benijd want ik heb niks met auto's maar als ik bereken wat je aan scheergerief kunt kopen met 300,000+ eurokes :twisted:;) Hij merkt vast niet eens dat ie er eentje mist.

Link to comment
Share on other sites

Leuk geschreven, herkenbaar en genoten hehe.

Na 6 jaar scheren met het open mes leer ik nog altijd bij. Nu komt, net als jij, het slijpen op stenen daarbij als uitbreiding op de hobby.

Link to comment
Share on other sites

Mooi ervaringsverslag Onno. Ik denk dat iedereen die zich scheert met een open mes zich hier deels of geheel wel in herkent.

Het scheermoment is voor mij eigenlijk altijd wel een moment van rust en ontspanning. (ik scheer me 's avonds)

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...

Important Information

We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue.