Een jaar op speurtocht in DE scheren

[onno]

- waarschuwing- een longread van 950 woorden

 

Het is een jaar geleden dat ik me aanmeldde bij het forum. Ik had net bij BdF mijn eerste Muhle DE 89 gekocht. Ik had al een synthetische Muhle kwast en een pot TOBS Sandelwood. Het gevolg was een soort stroomversnelling in het DE scheren met de bijbehorende aankooponrust. Het scheren is wel veranderd van een noodzakelijk kwaad naar een activiteit waar ik naar uit kijk.

 

Want een noodzakelijk kwaad was het. Ik deed heel lang met een cartridge mesje: met een nieuwe cartridge waren de eerste scheerbeurten een drama: een rauw en uitgedroogd vel. Twee dagen achtereen scheren leidde tot dit gevoel in het kwadraat. Ik stond ook niet echt bekend als een goed geschoren man.

 

Toch was dit niet de aanleiding. Deze was heel plat: ik was die dure cartridges van € 4,- per stuk helemaal zat en rekende uit dat een safety razor toch een korte terugverdientijd heeft. Nou goedkoper werd het niet ….

 

Wel ontstond er een levendige en zeer individuele speurtocht. De termen UEKAZ en YMMV had ik wel eerder gezien maar toch meewarig aanschouwt. Het blijkt echt heel individueel: zelfs iets triviaals als het mesje blijkt verschillend ervaren te worden. Dus dat betekende voor mij: kopen, proberen, testen, weer verkopen, lenen. En lezen, veel lezen en tussen de regels door “proeven” hoe de ervaring van anderen voor mij zou kunnen zijn.

 

Voor mij is de grootste winst het afgelopen jaar de scheerzeep. Ik had nooit iets anders gebruikt dan de spuitbus. Die pot Vergulde Hand in mijn studententijd kreeg ik niet aan de praat. Er ging een wereld open: wat een geuren, wat een glijden en wat een verzorging achteraf! Maar wat een reis: pas na een half jaar viel het kwartje dat de familie der mentholachtigen (van rozemarijn tot eucalyptus) een allergische reactie op de huid gaf. Het sampletje MdC Fougere brandt gevoelsmatig nog na. Vorige maand viel een ander kwartje: heel veel scheercrème droogt mijn huid uit. Zelfs de heerlijk ruikende James of London en favoriet Truefitt &Hill Sandelwood moesten eraan geloven.

 

De oplossing blijkt scheerzeep op basis van beef tallow en wolvet. Dat verdraag ik dan wel weer. Hoewel ik bij hogere temperaturen een grote doses wolvet onaangenaam. Gelukkig de vegetarische ongeparfumeerde MdC, Saponificio Varesino en Meissner gaan ook goed (ja ja, dat cartridge scheren werd me te duur ).

 

En dan de safety razors zelf. De DE 89 is een goede start maar leidt niet tot echt diep uitscheren. Er volgde een rijtje kopen, lenen, verkopen en kopen. Mijn excuus naar mezelf was dat ik al 30 jaar had geleden, dus dat dit is een welverdiende inhaalslag. En heel erg lang gehikt tegen die belachelijke prijzen van stalen krabbertjes, maar er zijn nu een ATT R1 met extra M1 bodem, en mijn favoriet ATT S1 met korte steel van 70 mm. Een beetje gewicht met manoeuvreerbaarheid past mij het beste.

 

En dan die mesjes…. Dit deel van de speurtocht vind ik gewoon niet leuk. Ploegend door Derbys, Astra, Supermax, Gilette en consorten leidde tot veel rauwe en rode wangen. Het hielp niet dat verkeerde scheercrèmes en vooral beperkte techniek de inzichten vertroebelden. Uiteindelijk ben ik buitengewoon gecharmeerd van Polsilver en Voskhod: comfortabel en scherp. Prettig vanaf de eerste scheerbeurt en het mesje doet het 5-6 keer en steeds langer met verbeterende techniek. Bij Feather heb ik dat oude cartridge gevoel: eerst door twee scheerbeurten ploegen met veel “nicks and cuts” en daarna wordt het pas comfortabel.

 

Kwasten: er zijn er nu vier: twee syntheten, een Portugese varken en een J&T Silvertip. De laatste is eigenlijk de prettigste maar ik grijp toch iedere keer naar de Razorock Barberhole syntheet. Ik heb eigenlijk geen idee. Alle kwasten schuimen voor mij gelijk. Alleen met het varkentje word ik maar geen vriendjes. Die vreet het zeep op.

 

Onveranderd is de finishing touch: altijd een After Shave Balm. Penhaligon is mijn favoriet zowel de Blenheim Bouquet als Endymion. Alcohol en Witch hazel: het is niet aan me besteed.

 

Een jaar geleden hoopte ik, als een Engelse Aristocraat, op een soort ideale combinatie van 1 mes, 1 zeep en 1 kwast waar ik dan 20 jaar aan vast kan houden. Dit blijkt voor mij niet zo te werken. Een koude droge dag vraagt een andere zeep dan een zwoele avond. Een droge huid vraagt een vergevingsgezind mes.

Toch merk ik dat ik wel grenzen heb in aantallen. Zo wil ik eigenlijk niet meer dan van 15 zepen en niet meer dan 3 safety razors. Dan is het prettig kiezen: daarboven krijg ik keuzestress. De laatste maanden pak ik eigenlijk de ATT S1 en een variatie in mesjes moet ik al helemaal niets van weten.

 

Ben ik nu dan gerust en tevreden? Ja, nee, de nieuwsgierigheid blijft. Zo komt er toch een blackbird en ben ik nog steeds nieuwsgierig naar een hele lichte bakelieten slant, de SSSeygus en hier en daar een nieuw geurend zeepje. Wel is het geheel in rustiger vaarwater gekomen. De dwingende lust tot experimenten is tot rust gekomen. Het helpt dat ik me met de ATT ook altijd comfortabel en gladscheer.

 

Tot slot: een jaar lang heb ik tegen mezelf gezegd niet met een open mes te gaan scheren. Slimmer dan handig (en niet bovenmatig slim bleek uit de laatste Assessment ) en keukenmessen slijpen is niet mijn sterkste punt. Het standpunt: ik leef in de 21e eeuw en schrijf tenslotte ook niet met een ganzenveer. Deze weerstand wordt me meer en meer helder en daarmee opent zich ook de weg van nieuwsgierigheid. Ik kijk weer Youtube filmpjes en de rubriek straight razors ben ik ook gaan lezen. De onrust is terug en vanmiddag stuurt Tony de eerste straight op…....

Edited February 9, 2017 by Guest

[HiFuMi]

mooi verhaal , heel herkenbaar

veel plezier met de straight , weer een nieuwe wereld die open gaat

[mhharsta]

Je verhaal heb ik met veel plezier gelezen Onno, en inderdaad heel herkenbaar.

Ook ik wens je veel plezier met je eerste open mes, en hopelijk wat fijne ervaringen.

[Snuff]

Toch merk ik dat ik wel grenzen heb in aantallen.

 

dat is gewoon zelfbedrog, de realiteit zal anders blijken te zijn

 

 

Het standpunt: ik leef in de 21e eeuw en schrijf tenslotte ook niet met een ganzenveer.

 

Sommige dingen uit het verleden geven nog altijd veel meer voldoening dan het moderne spul. Maar in dit tijdperk van "onmiddelijke voldoening" zijn er weinig mensen die het geduld willen opbrengen om leergeld te betalen, ook al is het eindresultaat door haast niks te evenaren. Succes met je poging!

[ceekee]

Een leuk en heel herkenbaar verhaal

[Wolf]

Heel herkenbaar verhaal inderdaad. Loopt vrij parallel met mij behalve mijn tussenstap via de Feather DX. Ik ben het wel met Snuff eens. Het is wel een leertraject Verwacht niet te veel in het begin en doe voorzichtig aan. Ondanks dat ik een paar zeer scherpe messen aangeleverd kreeg en al goed bekend was met de Feather vond ik het open mes erg trekkerig en onhandig. Ben het toch vol blijven houden gelukkig en nu na een maand of 8 (ik leer schijnbaar niet zo snel) gaat het zo goed en heb ik er zoveel plezier in dat de krabbers bijna niet meer aan de beurt komen. (en er zit nog steeds verbetering in.) Mooi verhaal.

[efsk]

krabber heet zo'n ding.

"mijn eerste Muhle DE 89" suggereert dat er meer volgden

Toch vind ik het een mooi verhaal, waarbij zeker je ervaringen huid-zeep-omstandigheden nuttig en behulpzaam kunnen blijken voor nieuwe krabberaars.

Veel plezier met het mes. Er ligt er nu een bij meneerkrab, wil jij als volgende?

[MeneerKrab]

Mooi en herkenbaar verhaal.

[onno]

Dank jullie voor de reacties. Dit is ook een beetje oefenstof. Ook in de zakelijke omgeving wordt meer en meer verwacht om dit soort blogs te schrijven.

 

Toch merk ik dat ik wel grenzen heb in aantallen.

 

dat is gewoon zelfbedrog, de realiteit zal anders blijken te zijn

 

 

Dat mijn houding mbt zepenverzameling kan veranderen is zomaar mogelijk. Nu merk ik dat 15 zepen de maat is.

 

krabber heet zo'n ding.

"mijn eerste Muhle DE 89" suggereert dat er meer volgden

Toch vind ik het een mooi verhaal, waarbij zeker je ervaringen huid-zeep-omstandigheden nuttig en behulpzaam kunnen blijken voor nieuwe krabberaars.

Veel plezier met het mes. Er ligt er nu een bij meneerkrab, wil jij als volgende?

 

Nu had ik verwacht dat er van jouw kant commentaar zou komen op het modernistische "longread". Maar inderdaad ik zal niet meer Muhle DE 89's kopen

Van Anthony heb ik Molly gekocht, een waarschijnlijk vooroorlogs open mes. Dan heb ik wat meer tijd en speelruimte dan drie keer met een open mes. Dank voor je aanbod: het is zeker een geweldig initiatief!