Jacques LeCoultre

[efsk]

Heren, Dames ook,

 

Tijd voor een Zwitser. "Een Zwitser?" vraagt u uw eigen nu af, "Die maken toch uurwerken?" Welnu: inderdaad. Ook chocola en bankgeheim, maar daar hebben we het nu niet over.

Wat blijkt is dat zich in Zwitserland een messensmid bevond. Die kreeg een zoon Jacques die ook messensmid werd. Die kreeg ook een zoon, Antoine, die bij papa in de leer ging maar eigenlijk stiekem tandwieltjes veel leuker vond. Antoine de deur uit en in de leer elders maar om de een of andere reden, de Milka was thuis paarser dan in de aanpalende Alpenweide, zoiets, vond hij het thuis fijner.

Jacques en Antoine op zeker moment in 1833 samen aan de Gruyere en een plan was geboren: de oprichting van Jacques LeCoultre et Fils: Jacques aan de messen en overig bestek, et Fils aan de horlogerieën. Dit leidde onder anderen tot de uitvinding van de milionométre.

Benevens bestek produceerden ze ook luxe scheermessen, en voornamelijk van het Frameback-type. Voor die Framebacks ging de voorkeur uit naar exemplaren met verwisselbaar blad en dan met twee, vier of zeven bladen. Mijn exemplaar is er eentje met twee, waarvan nummertje twee er ondertussen een stuk minder eng uitziet dan nummer éen.

Wat aan de Framebacks van LeCoultre opvalt is de overdreven dikke rug. Eigenlijk zit er nog een extra rug staal op de rug. Dit lost een "probleem" met Framebacks op: Het ontwerp van de Frameback maakt dat er nog minder staal in verwerkt is dan in een Full-Hollow waardoor ze eigenlijk relatief licht zijn. Die van LeCoultre niet: inclusief mesje weegt dit exemplaar 53 gram. Ter vergelijk: de 13/16 Trud-Vacha die ik afgelopen week toonde is 40 gram.

De messen zijn luxe uitgevoerd: het doosje heeft vakjes voor de meegeleverde schroevendraaier en vloeipapierboekje voor de extra mesjes, de scales hebben een nette, wat afwijkende vorm, het doosje is van stevig luxe karton.

Wat me bij de speurtocht naar info opviel is dat bij de nieuwere LeCoultres het frame soms een andere leverancier noemt. Rameau, kwam ik tegen, de mijne is een wat onduidelijk merk, maar ze hebben allemaal dezelfde kenmerkende rug.

De scheermesproductie werd gestopt in 1919. Enkele jaren later, 1937, fuseerde Jacques LeCoultre et Fils met Jaeger. Jaeger-LeCoultre is nu nog steeds een luxe horlogemerk.

 

Keiji Haino & Loren Mazzacane Connors - Vol. 2

Edited March 19, 2015 by Guest

[mhharsta]

Wat een bijzonder mes en bijpassend verhaal!

[Marcel]

Erg fraai! Het lijkt me gezien de stevige smile in het snijvlak niet een makkelijk mes voor beginnende slijpers.

[Snuff]

Dank voor het leerrijke verhaal. Zijn inderdaad niet zo makkelijk te slijpen maar erg plezierig om mee te scheren.

[efsk]

Erg fraai! Het lijkt me gezien de stevige smile in het snijvlak niet een makkelijk mes voor beginnende slijpers.

Dat slijpen was ook geen sinecure. Gelukkig zat de bevel er al goed op, dus het lastigste gedeelte was me eigenlijk al uit handen genomen. Dit mes echter maakt wel dat ik het een beetje jammer vind Naniwa's met aangeplakt voetje (daar gaan we weer! Voetjes!) te hebben: een smalle steen is, zo bleek toen ik eenmaal bij de Charnley Forest (4,5cm breed) aanbeland was, makkelijker voor zo'n smile dan een steen met de breedte van een mes. Zonder voetje had ik de Naniwa's op de kant kunnen zetten.

[PI56]

Een mooie frame-back en een duidelijk verhaal over z'n afkomst.

[SakasakaHeyhey]

Mooie aanwinst Richard. Waar haal je ze toch iedere keer weer vandaan

[efsk]

Mijn hostingprovider ligt effe op zn gat dus buiten mijn tekst is er nu niets zichtbaar.

[Noxa]

Wat een beauty Richard! Heb hier nog een frameback liggen ter renovatie, waarvan zover ik kan zien het blad er niet uit kan. Misschien moet ik die eens aan gaan pakken.