Potje Tennis 2 - Ten Spike!

[efsk]

Heren, Dames ook,

 

Nu ik er toch al een gewoonte van heb gemaakt mijn nieuwe scheerervaringen alhier in de panelen te plempen nu voor u een nieuwe episode in de voortdurende saga "Scheren kun je leren!"

 

Een mes wat ik er al een tijdje erg eng uit vind zien is mijn Tennis 6/8 spike. Wellicht omdat deze niet für zarte Haut is, waarschijnlijker omdat ik in mijn veel te visuele voorstellingsvermogen, gevoed door jarenlange blootstelling aan b-, c-, e-, f- t/m z-films, den ganzen tijd die punt in mn wangetje zie verdwijnen. Bovendien: als ik de huid strak trek, hetgeen toch een vereiste is wil je enig resultaat boeken, dan trekt mijn wang hol. Met zo'n rond punt kun je in de aldus ontstane deuk nog wel een beetje rondroeren, maar met dit ding... Ik zag het niet voor me.

 

(Oovrigens: de goed waarnemer ziet dat het feitelijk geen rechte hoek is. Een hele millimeter voor de negentig graden in zouden gaan maakt het ijzer een vijfenveertig-graden-hoek en direct erna weer. Wat zeur ik dus eigenlijk. Desalniettemin: toch eng. Dus.

Ter eigen waarneming niet de beste foto:

)

 

Maar goed, trouw aan mijzelve werd het weer eens tijd om twee dingen tegelijk te veranderen in mijn leerproces, en bovendien had ik dit mes net goed geolied, dus wat is een beter moment het eens te gebruiken.

 

Na mijn favoriete voorbereiding van een douche met een Vergulde Hand voorweek ging het aan de slag. Eerst eens een schuimpie kweken met de heden aangeschafte familiepot Tabac Original. Interessant deksel. Past uitstekend, maar is volledig ongeschikt om een pot aan op te tillen: het ligt er los op! Van deze schrik bekomen zijnde het volgende: qua geur is deze zeep reeds nu mijn favoriet, qua schuim ook. Jummie. Serieus jummie. Gelieve hier enige juichende lyriek zelve toe te voegen, het is hier geen zeeprecensie.

 

(Tenzij afwijkend van de norm zal ik in de toekomst de douche, Vergulde Hand, insoppen ter voorweek en lekker over de strop als bekend veronderstellen. Dit ter voorkoming van saaie herhalingen.)

 

Een goede tip mij toegekomen was dat gedurende het scheren in de omgeving van de oren het mes wat extra gedraaid dient te worden opdat, áls het mes het oor al raakt, dit met de rug is en niet met de punt, aldus bloedende verwondingen en panikerend vrouwvolk voorkomende. Wat blijkt: als uw bakkebaarden tot voorbij de oorlel groeien is dat eigenlijk om het even. Er zit een buffer als het ware. Gedurende éen van de drie passes wel geoefend, dat extra draaien, want stel dat ik ooit besluit bakkebaardloos door het leven te gaan. (Yeah sure.)

 

Dat paniekpunt bezworen hebbende zoals het een man betaamt kan ik u melden dat ik nergens een punt in mn wang heb gezet en mijn eigen slechts éen miniem nickje heb bezorgd, wat hoort, als ik me scheer.

 

Wat mij echter wél opvalt: ik gebruik met deze spike veel meer mes. Het voornoemde deukje vang ik op door de wang over de volle breedte te nemen, het hele mes gebruikende in ene keer van mondhoek tot bakkebaard schoon in verticale beweging. Lastige stukjes rond de adamsappel pik ik weg met de hiel van het mes, terwijl die tot voor kort zo enge punt uiterst behulpzaam blijkt onder de neus. Met de Tennis für zarte Haut en meer nog met meneer Rameau beperk ik me tot het midden van het mes, aldus de hele tijd dat afgeronde uiteinde in mn gezicht duwende. De scheerbeurt met dit mes heeft me dus meer inzicht gegeven in hoe ik dat end ijzer nu eigenlijk dien te hanteren.

 

Het leven is verder verrijkt. Dat zijn mooie momenten.