Espresso wordt een grote jongen

[efsk]

Dus dan kom je jarenlang met enige regelmaat langs een drogist met in de etalage krabbertjes en straights en strops en kwasten. En jarenlang denk je bij je eigen: zo'n recht mes, dat heb ik ook nog eens.

Dan gaan de jaren voorbij en het enige wat er wijzigt aan de scheergewoonte is dat de spuitbus wordt vervangen door een kwast met puk vergulde hand.

 

Dan gaat er weer tijd voorbij en dan denk je het moet er maar van komen. En met enige terughoudendheid koop je een krabber. Waar je je niet mee kunt scheren omdat je de hele tijd duwt. 32 soorten mesjes erbij, krabber erbij, nog een krabber erbij en dan ligt er een kapot onbruikbaar mes bij de kringloop.

Maar eens meenemen en kijken. Waarschouwingen alom alhier kwa tieft dat ding weg en wel per direct, maar stiekem toch houwen. En dan een beetje vasthouden. Kijken hoe dat voelt. Filmpies kijken over stroppen en oefenen op een plakje met datzelfde rotte ding wat de naam mes niet mag dragen.

 

En dan een berichtje lezen van Joost dat er bij Revisor twee mooie NOSmessen liggen voor (relatief) weinig.

En dan gaat het wringen. En wat harder wringen. En dan informeer je maar eens en dan zijn ze verkocht. Hetgeen dus volkomen ruk is. Want het wringt en dat houdt niet op. Dus kijk je verder en staat er een Tennis. Ook mooi. Dus vraag je eens rond of dat dan wat is en wat denk je? Je wordt gewezen op iets heel anders.

Dus dat bekijk je dan even, en je mailt wat heen en weer, een een week later haal je je pakketje op bij het postkantoor.

 

 

Dus kom je thuis. En pakt uit, en bekijkt, en vooral bepotelt, maar niet het snijvlak. En dan verheug je je helemaal op wat komen gaat. En dan gaat de deurbel.

Bezoek! Godkolere! Weten ze dan niet dat je je mentaal voorbereid op iets van Grote Importantie?

Eten, wat drinken, ouwehoeren, allemaal gezellig, en eindelijk weer weg.

Dus neme men den strop. Die legt men langs de rand van de tafel. Smeert wat CrOx op de ene kant en stroppen maar. Opperste concentratie en na twintig keer mes opzij.

Strop keren, rechtleggen, mes erbij, en gaan maar weer. Zestig keer heen en weer terug. Oppassen dat je niet duwt, goeie kant op keren, gaat zomaar heel redelijk, zo op het ongeoefend oog. Mes opzij.

 

Hete douche. Onder de douche maar eens lekker voorkwasten met vergulde hand. nog wat langer hete douche. Nog maar eens voorkwasten. Nog maar eens het gezicht langdurig onder de hete straal. Afdrogen. Bak heet water klaar. Golddachs Classic opschuimen, hoofd nat en lekker kwasten maar. Effe kijken wat heb ik nodig. Bril poetsen. Haar in een staart. Droge doek erbij ook niet onbelangrijk. Pleisters. EHBO-kit. Telefoon in de aanslag met 112 voorgetoetst. Wacht! Nog een nat sponsje voor het afvegen.

 

Natte doek over het hoofd schuim weg, kwasten maar weer en daar gaan we mensen. Mes in links. Gelezen dat je de eerste keer alleen de dominante kant van bakkebaard tot kaak moet doen maar dan ben ik met extreem stretchen na een centimeter klaar. Dus lekker verder. Stretchen, mes erlangs KGRTKGRTKGRT. Eerst paar keer eroverheen vegen, daarna trekt het wat maar er wordt daadwerkelijk geschoren. Linker gezichtshelft klaar met klein wondje zo op het eerste gezicht. Kruislings verder met rechterzijde hals, want dat kan met dezelfde hand. Vond ik wel een goeie tip om te lezen. Hals is makkie, maar onder de kaak dat valt best tegen.

 

 

Goed. Droog schuim, dus eraf, kop nat, kwasten maar weer. Mes in rechts en totaal ongecoordineerd verder. Dat werkt nog niet zo lekker, maar gewoon doorgaan. KGRTKGRTKGRT. Nog wat KRTKGRTKGRT. Au. KGRTKGRTKGRT. Dan nu de kin. Vers schuim. Kin sucks. Kin is niet lekker scheren. KGRTKGRTKGRT als een wilde maar geen haar eraf. Onder de neus nu. Jammer, da's een makkie. Hele goeie grappen bedacht dat ik snap waarom de bloksnor zo populair was vroeger, maar die gaat niet op.

 

Kop wassen, kijken en kan nu niet zeggen dat er veel haar af is. Tot ik naar het sponsje kijk en denk: daar is al best veel haar af. Toch. Nat, schuimpie maken, kwasterdekwast en het hele verhaal gewoon weer mensen. Kijk mijn gaan.

 

Ik scheer consistent, zo blijkt. Het kleine sneetje wat ik net maakte is nu wat dieper. Best knap, hoe kien je het uit, zo onder het schuim.

 

Uiteindelijk kop weer eens wassen. Kijken. Voelen. Aluin erover en het brandt best, maar met de krabber had ik het toch best vaak erger. Schoonmaken. Mes poetsen, afspoelen, afdrogen. Tussen de scales droog. Tien keer over de strop. Invetten. Geen vingertjes? Geen vingertjes. Mes opbergen. Kwast uitspoelen, afdrogen, hele reut. Flinke klodder Speick aanbrengen.

 

 

Nog eens naar de spiegel. Ho! Waar is die? Bukken jongen. In de woorden van de Einstürzende Neubauten: Ich bin zwölf Meter gross und alles ist unvorstelbar. De korte broek kan uit, nu mag een pantalon. Grote knul mag in zn eentje naar de overkant van de straat. Kan je je wel zes keer gesneden hebben (waarvan, ik herhaal dit met trots, twee keer op de exact zelfde plek!) en een kop vol plukken baardhaar, maar nu ben je pas echt een grote jongen.

 

Resteert de vraag: Had ik daar niet een jaar of wat eerder mee kunnen beginnen?

[Snuff]

Prachtig verhaal, je lijkt Joost wel

 

Ik denk niet dat er eentje rondloopt die bij aanschaf van z'n eerste open mes goed geschoren voor de dag kwam bij het uitproberen. Geef het een paar maanden tijd en dan zul je zien dat het een heel ander verhaal word! Je spiergeheugen moet zich nog ontwikkelen, de bewegingen worden zelfzekerder, de juiste hoek leer je aanhouden ook bij rondingen zoals de kin, enz....

 

We hebben er weer een man bij op het forum!

[Mesmer]

Leuk om te lezen! Nu ik nog...

Edited March 20, 2014 by Guest

[Mars]

Leuk verhaal, ik heb genoten

Mooi mes ook, daar ga je veel plezier aan beleven!

[joostmoree]

Wat een prima verhaal Richard! Ik voel dat de zenuwen je door de strot gierden. En dan de situatie dat je het cadeau aan jezelf hebt uitgepakt en je mentaal hebt voorbereid op de eerste stropavontuur dat ruw wordt verstoord door die gezellige vriend die een biertje komt pakken en die je de deur niet kunt wijzen!

Een prachtig mes overigens. En heel mooie Thiers-Issard scales. I denk wel dat het om de volgende oefeningen nog beter te laten lukken eerst even naar de stenen moet. Tenzij je de verkoper voor een hone opdracht hebt gegeven.

Het is toch prachtig als grote kerel na jaren er om heen gedraai, eindelijk over de drempel en positief over de rooie te gaan na verwerving en eerste toepassing van zo'n hebbeding. En waar je wel tien keer zo gelukkig mee bent dan met een niet te vergelijken ander ding dat tien keer zoveel heeft gekost.

En hoe komt dat nou? Omdat je er zoveel tijd en energie in moet steken.En dat houdt niet op bij de aanschaf. Hier komt nooit een eind aan.

 

J

 

PS. En je draagt kennelijk je scheerwondjes met dezelfde voldaanheid als een Duitse Corpsstudent zijn Mensur verwondingen draagt!

[PI56]

Een mooi mes met daar aan gekoppeld een mooi verhaal over de eerste scheerbeurt met een open mes. Als ik het zo lees gaat dat helemaal goedkomen met je. En ik denk dat Joost gelijk heeft wat betreft het slijpen van je mes. Nog een paar keer proberen te scheren en als het niet sterk verbeterd dan het mes goed (laten) slijpen.

[efsk]

Het moet gezegd: Voor de spiegel staan en eens even een 13/16 over de strot jassen om wat haartjes te verwijderen, dat is toch een sensatie op zich. Niet een die ik had willen missen trouwens. Sterker: ik wil niet anders meer. En dat ik mezelf nog openhaal voorlopig, en rondloop met her en der een pluk haar die er niet thuishoort, dat neem ik allemaal op de koop toe. Sterker: ik acht dat essentieel. Nu sta ik met angst en beven rond te kloten met dat ding, maar over een paar maanden respecteert dat mes mij net zo als vice versa. We wennen aan elkander zogezegd. Terwijl ik nu al zeggen kan dat deze scheerervaring de kwaliteit van mijn leven heeft verbeterd. En die kwaliteit ervoer ik al niet als gering!

 

De scales vind ik op de foto beter tot hun recht komen dan in het handje. Nadere beschouwing leert dat ze creme plastic zijn met een laagje verf en dat is net te goed zichtbaar. Desalniettemin vind ik ze wel goed passen, vormtechnisch, dus het stoort niet. Toch kan ik me voorstellen ooit nog eens op zoek te gaan naar een stukke Rameau uit de tweede helft 19e eeuw waarvan de scales nog redelijk intact zijn. Nu ja, voor de toekomst, if at all.

 

Overigens had ik shavereadying aangeschaft bij aankoop, dus vooralsnog ga ik er vanuit dat het mes scherp is, en ik de botte hork. en dan over een tijdje, als ik het allemaal eens wat beter onder de knie heb, dan vraag ik eens rond of iemand hier het nog eens goed zou kunnen slijpen. Tesaam met de rest van de ongetwijfeld onstanende verzameling.

[PI56]

Ik heb mijn eerste mes ook "extra" scheerklaar laten afleveren, omdat ik hier gelezen had dat de scheerklare Dovo's niet echt scheerklaar zijn. En dan niets ten nadele van de leverancier, die heeft hem echt geslepen, voelde het mes , nadat ik hem zelf een paar maanden later over mijn stenen had gehaald, beter aan dan toen hij vers uit de doos kwam. Nou moet ik toegeven dat ik ook alles nog moest leren, maar toch ging het toen van de ene dag op de andere toch een stuk beter.

[roef]

Mooi verhaal en goed bezig Rik !

[efsk]

Dixit Joost:

PS. En je draagt kennelijk je scheerwondjes met dezelfde voldaanheid als een Duitse Corpsstudent zijn Mensur verwondingen draagt!

 

Het is... Je gaat als beginnende puber naar de middelbare school. Schooldag éen ben je een hele grote jongen, denk je, maar al snel ontdek je dat je natuurlijk helemaal niets bent. In de loop der jaren klim je dan de hierarchische ladder weer op, door ervaring en leerjaren groter gegroeid.

Dan de universiteit! Introductieweek, grote knul! Ontgroening en weer terug op, wellicht in, de aarde. Het leerproces begint opnieuw.

 

Zo ook hier. Uiteraard ben ik nog weinig meer dan een scheersnotneus (deze term zal je tot in lengte van jaren achtervolgen dus je kunt er maar beter trots op zijn ) maar ik heb me voor het eerst met een recht mes geschoren! Later vandaag komt scheerbeurt twee, of anders morgen, en dan is het weer groot drama, maar tot dan! Fier rechtop als een Pruis te paard! Borst vooruit, kin omhoog!

 

Tot ik straks de korsten van het gehavend gelaat afscheer. Kleine stapjes vooruit, maand na maand. Maar nu nog even op de wolk.

[Buffel]

Leuk verhaal! Veel scheerplezier toegewenst

[joostmoree]

Rik,

Ik heb vanavond Cutthroat vanuit zijn eigen understatement en bescheidenheid gepromoveerd tot waardig drager van de geuzennaam Scheer-Snot-Neus, maar ik lees dat jij jezelf bereids - "Uiteraard ben ik nog weinig meer dan een scheersnotneus" - hoger in rang hebt opgestoten!

Maar enfin, met het betoog: "deze term zal je tot in lengte van jaren achtervolgen dus je kunt er maar beter trots op zijn ;)", maak je het weer helemaal goed!

 

J

 

P.S. Correctie. Cutthroat ontving de titel: "Open-Mes-Snotneus". Aan beide titels is evenwel evenveel ontzag te ontlenen met dien verstande dat aan de titel Scheer-Snot-Neus het recht is verbonden een groter stuk aluin te bezigen.

Edited March 21, 2014 by Guest

[efsk]

Of mijn aluin groter is als dat van Cutthroat weet ik niet, maar beroerd heb ik het zoëven weer. De throat, evenals het gezicht overigens, niet ge-cut heden.

 

De kin is nog een probleem, evenals de rechterhand: bij het volgen van de bocht der hals draait de linkerhand het mes goed weg, de rechter precies verkeerd. Dat niet-cutten is dus eigenlijk een godswonder. Het ging wel een stuk beter dan eergister.

 

edit: correctie hand

[joostmoree]

Beroeren van aluin is niet beroerd.

 

J